به نام خدا
نمی دانم چرا ما اینطوری هستیم؟؟
حتماً می پرسید چطوری؟
بله! اینطوری که تا حاج آقا یک موضوعی رو عنوان می کنن و بر مطلبی تأکید می کنن یه شوری در مجموعه راه می افته و هروقت منتظر می مانند که اون موضوع به یه جایی برسه، ما هم دیگه پیگیری نمی کنیم.
نمونه اش همین الگوی تعالی دختران!
حاج آقا طرح بحث فرمودن و جلساتی رو خودشون ترتیب دادن و کلیات مدلی که در ذهنشون بود رو تبیین کردند. اما تا کمی به لحاظ زمانی گرفتار شدن، کار هم رها شد. نه اینکه رهای رها... نه ...
یه کارهای خیلی خوبی انجام شد اما بعد انگار کل قضیه فراموش شد...
به نظرم قرار نیست که رهبر مجموعه، وقتی یه مطالبه ای رو مطرح میکنه لازم باشه تا آخر ماجرا رو هم پا به پای افراد مجموعه بیاد...
نیروهای تشکیلات باید سرنخ رو بگیرن و خودشون کار رو پیش ببرن و هر جا با مانعی برخورد کردن از نظرات ایشون بهره مند بشن.
اگه این وضعیت ادامه پیدا کنه واقعاً بعید میدونم حاج آقا حالا حالاها حرفی از الگوی تعالی پسران بزنن!!!
البته این کار، کار کل تشکیلاته و از شورای مرکزی تا فرد فرد اعضای انجمن های اسلامی نسبت به این موضوع هم تکلیف دارن و هم باید از دیگران مطالبه کنن تا با یه عزم جدی تشکیلاتی کار پیش بره...
شما هم با من موافقین؟
